ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΙΣ
Για να χαρώ
θέλω μια λίστα
από τα Jumbo αυτού του κόσμου.
Αυτοκίνητο, λεφτά,
δουλειά, κινητά,
τηλεόραση, φαγητά,
γυναίκα και παιδιά.
Και υγεία, πάνω απ’ όλα.
Ένα απ’ αυτά να κουνηθεί λιγάκι,
κι ευθύς γκρεμίζεται το παλατάκι της χαράς μου.
Έδειξα αυτή τη λίστα τής χαράς μου
σε μια ψυχή σοφή
και χαμογέλασε.
Δεν είχε τίποτε απ’ αυτά.
Μόνο μια πεθερά.
Μα πέρναγε καλά.
Διότι δεν είχε φάει κόλλημα
με τίποτε απ’ τα δικά μου αγαθά,
ούτε αποστρεφόταν τίποτε απ’ αυτά
που εμένα με τρομάζουν.
Και τι μου είπε, λες;
Άκου λόγια.
-Εμένα ο θησαυρός μου είναι η φτώχεια μου,
η ελευθερία του μυαλού μου,
η ανάσα της καρδιάς μου,
που μπόρεσα να μην κολλήσω πουθενά.
Για να κινούμαι άνετα σαν τα πουλιά
που δεν φοβούνται αν θα σπάσει το κλαδί που τα κρατά,
γιατί έχουν τόσο δυνατά φτερά,
για να πετάξουν πάλι.
Τη ζήλεψα την πάμπτωχη. Κι ας έχω εγώ τόσα.
Θαύμασα τον αέρα της ακινησίας της.
Την ομορφιά των ρυτίδων της.
Την ελευθερία της αδέσμευτης ψυχής της.
Εγώ χωρίς το κινητό μου δεν μπορώ.
Χωρίς διαδίκτυο νιώθω αποκομμένος.
Χωρίς λεφτά νεκρώνομαι.
Με λίγο πυρετό αγχώνομαι.
Στη σκέψη του θανάτου πεθαίνω από τώρα.
Κύριε των δυνάμεων,
μετ’ εμού του αδύναμου γενού!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου