ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΠΡΙΝ
ΛΙΓΟ ΜΑΣ ἀπαγόρευαν ἁπλῶς τήν φυσική μας παρουσία στούς Ναούς καί στό
Ι.Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας ,πράγμα τό ὁποῖο μπορεῖ ὁ καθένας νά τό ὑποστει
π.χ. ἀπό μία ἀσθένεια.
Τώρα
ὅμως καλούμαστε νά ἀποδείξουμε ἄν πιστεύουμε στήν ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! ἤ θεωροῦμε
τό σῶμα τοῦ ὡς κάτι φτηνό καί φθαρτό πού κολλάει ἀρρώστια.
Ὅπως
γράφει ὁ Ἅγιος Εὐαγγελιστής ὁ Θεολόγος:
«πᾶν
πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι·
καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν
ἤδη.(Α Ιω. 4,3)
Αὐτός
πού δέν δέχεται τήν σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου ἄρα καί τήν Σάρκα
τοῦ Χριστοῦ ὡς θεικη, εἶναι μαζί μέ τόν ἀντίχριστο!
Ἔτσι
ἀρνούμαστε τό σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας .
Στό
1ο κεφάλαιο τοῦ κατά Ἰωάννου Εὐαγγελίου γράφει:
"Καί
ὁ Λόγος ΣΑΡΞ ἐγένετο" ὄχι ἁπλά ΣΩΜΑ, γιά νά τονίσει περισσότερο τῆς ἔννοια τῆς
σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου.
ΑΡΑ
ΛΟΙΠΟΝ καμία παραχώρηση στό Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας !
Ἡ
Ἐκκλησία μας λαμβάνοντας ὡς πρότυπο μετάδοσης τοῦ Θείου Σώματος καί Αἵματος τό ὅραμα
τοῦ Προφήτου Ἠσαΐα( Ἤσ. στ΄-6-7) διαχρονικά κοινωνά τούς πιστούς μέ τήν λαβίδα.
«καὶ
ἀπεστάλη πρός με ἓν τῶν Σεραφίμ, καὶ ἐν τῇ χειρὶ εἶχεν ἄνθρακα, ὃν τῇ λαβίδι ἔλαβεν
ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου,καὶ ἥψατο τοῦ στόματός μου καὶ εἶπεν· ἰδοὺ ἥψατο τοῦτο τῶν
χειλέων σου καὶ ἀφελεῖ τὰς ἀνομίας σου καὶ τὰς ἁμαρτίας σου περικαθαριεῖ.»
Ἀκόμη
καί σέ ἑτοιμοθανάτους ἤ σοβαρά νοσοῦντες Χριστιανούς ἡ Ἐκκλησία ποτέ δέν ἔκανε
παραχώρηση σέ αὐτό τόν κανόνα.
Κάποιοι
δέ ἀναφέρονται στό Πηδάλιο καί στόν Όσιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη πού ὑποδεικνύει
σέ καιρούς πανδημίας ἕναν ἄλλο τρόπο μεταλαβῆς. Αὐτά ὅμως καταχωροῦνται ἁπλά σέ
μία ὑποσημείωση τοῦ μεταφραστῆ ὡς προσωπική του μόνο ἄποψη καί ὄχι ὡς
θέση ἀληθείας τῆς ἐν σώματι Ἐκκλησίας.
Σπάνιες
ἐξαιρέσεις ὑπῆρχαν κάποτε γιά τούς «ἐν ὄρεσι» ἀπομακρυσμένους ἀναχωρητές, οἱ ὁποῖοι
ἔπαιρναν μαζί τους καί κοινωνοῦσαν Θεῖο Ἄρτο βαπτισμένο στό Αἷμα.
Καλύτερα
λοιπόν γιά ἐμᾶς τούς Ἱερεῖς και πιστούς
νά μήν λειτουργοῦμε παρά νά λειτουργήσουμε και να μεταλαμβάνουμε αὔριο μέ κάποιον ἄλλο βλάσφημο καί ἀρνησίχριστο
τρόπο!
Ἐπίσης
μήπως ἦρθε ὁ καιρός πιά νά ἀποτελεῖ τό Μυστήριό της Θείας Μετάληψης ἀπαραίτητα
προσωπική πράξη τοῦ πιστοῦ, μετά τόν ἀποκλεισμό τῶν Θυρῶν εἰς τούς ἀπίστους πού
ἔχουν πλέον λόγον ως φυόμενοι μαϊντανοί
περί παντός ἐπιστητοῦ ἀκόμη
καί αὐτῆς τῆς Θείας Κοινωνίας;
Μήπως θά πρέπει πιά αὐτή ἡ Θεία Μυσταγωγία (ἐκ
τοῦ μύω:κλείνω τά μάτια)νά εἶναι καί μέ τήν δεύτερη ἔννοια μυστική καί κρυφή
γιά τούς ἐχθρούς του Χριστοῦ ὅπως ἀναφωνεῖ καί τό τροπάριο:
«οὐ
μή γάρ τοίς ἐχθροίς σου τό μυστήριον εἰπω ;»
π.Διονύσιος Ταμπάκης
