Η
προσευχή είναι η κορυφή όλων των ασκητικών έργων. Είναι το κέντρο από το οποίο
κάθε άλλη ενέργεια αντλεί τη δύναμή και την επιβεβαίωσή της. Στην προσευχή η
κουλτούρα της Ορθοδόξου ασκητικότητας φτάνει στην υψηλότερη εκδήλωση και
τελειότητα.
Μέσω
της αληθινής προσευχής, η είσοδός μας στο Θείο Όν εκτελείται από τη δύναμη του
Αγίου Πνεύματος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η κυρίαρχη προσοχή και η
κύρια δύναμη του ασκητή δίνεται ακριβώς στην προσευχή.
Η
προσευχή μπορεί να είναι απεριόριστα διαφορετική σε μορφή και αξιοπρέπεια.
Προκειμένου να επιτευχθεί η καθαρή προσευχή, ο ασκητής χριστιανός αφήνει
τα πάντα σαν να ήταν πίσω του. Και σε αυτή την εγκατάλειψη βρίσκεται η ουσία
αυτού που όλοι γνωρίζετε ως μοναστική αποκήρυξη του κόσμου.
Ο
Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος (Ζαχάρωφ)
